توئیتر 
فیس بوک 
فلیکر 
خوراک 
فریند فید 
گوگل 
داستان بی وقفه جلو می رود و شما در مقام یک بیننده
هوشیار نظاره گر گذشت زمان هستید؛ تشبیه و استعاره در جای جای فیلم به وفور
دیده می شود. در این میان صحنه ای که در آن دانش آموزان مدرسه شبانه روزی
وارد چرخ گوشت می شوند و چکش هایی که به صورت انیمیشن در میان جمعیت رژه می
روند، جلوه ای آزار دهنده از تفسیری هوشیارانه را در مقابل دیدگان
تماشاگران به نمایش می گذارد.
در انیمیشن انتهای فیلم طی
صحنه یک محاکمه دست نشانده ای پوشالی، کاراکتر پینک را مورد ارزیابی قرار
می دهد. در اینجا بیننده فیلم به حال خود رها می شود تا بتواند از داستانی
بغرنج، سرشار از صداقت و یورش های روحی که آرامش را از او سلب کرده نتیجه
ای بگیرد.
اما همانگونه که از گروه پینک فلوید انتظار می رود، موسیقی در این فیلم کلید اصلی ارتباط قسمتهای مختلف داستان را تشکیل می دهد. فیلم دیالوگ های مشخص چندانی ندارد و شخصیت های داستان در سکوت به ایفای نقش در داستان می پردازند. در چنین فضایی کاملا طبیعی است که موسیقی باید به عنوان عاملی که داستانسرایی را عهده دار است، کمبود گفتار فیلم را جبران نماید.
اما همانگونه که از گروه پینک فلوید انتظار می رود، موسیقی در این فیلم کلید اصلی ارتباط قسمتهای مختلف داستان را تشکیل می دهد. فیلم دیالوگ های مشخص چندانی ندارد و شخصیت های داستان در سکوت به ایفای نقش در داستان می پردازند. در چنین فضایی کاملا طبیعی است که موسیقی باید به عنوان عاملی که داستانسرایی را عهده دار است، کمبود گفتار فیلم را جبران نماید.
